Ronse - Bruul

Stad Ronse wenst enkele panden aan de Bruul en de Beekstraat te slopen. Het projectgebied neemt een interessante landschappelijke positie in, tussen de Loozebeek en de Molenbeek in het noordoostelijke deel van de stad. Deze waterlopen zijn aangepast in functie van enkele historische watermolens en omgrachte sites (“mottes”/”motes”) tussen beide beken. Het bureauonderzoek toonde aan dat de aanwezigheid van een middeleeuwse, omgrachte site binnen het projectgebied niet uit te sluiten is. Daarom is beslist om de werken archeologisch te begeleiden, om eventuele archeologische sporen in kaart te brengen. Bovendien bood dit project de kans om algemeen meer te weten komen over de geschiedenis van deze uithoek van Ronse, waarover tot nog toe weinig tot geen archeologische kennis bestond.
De begeleiding van de werken concentreerde zich vooral op de uitbraak van de twee aanwezige kelders. In beide kelders is een gelijkaardige opbouw waar te nemen. De jongste lagen hebben betrekking op de bestaande toestand en dateren uit de 20ste eeuw. Daaronder bevinden zich ophogingslagen, mogelijk uit de 18de maar voornamelijk uit de 19de eeuw. Tussen deze lagen zijn plaatselijk enkele puinkuilen, muurfragmenten en uitbraaksporen aanwezig. Helemaal onderaan de archeologische stratigrafie zijn enkele sporen (kuilen/grachten?) uitgegraven in de alluviale bodem. Mogelijks gaat het om één grote kuil of gracht. Deze oudste sporen zijn wellicht in de tweede helft van de 18de of de 19de eeuw te plaatsen. 
We mogen aannemen dat deze volledige stratigrafie te linken is aan de 18de/19de-eeuwse bebouwing die langs de Beekstraat te zien is op het historisch kaartmateriaal (kaart van Ferraris, Atlas der Buurtwegen). De bewoning situeert zich in de zuidelijke hoek van het projectgebied. De aangetroffen uitgravingen, muren, uitbraaksporen en ophoging liggen ter hoogte van de achtererven van deze bewoning. Waarschijnlijk zijn de ophogingslagen in verband te brengen met het bouwrijp maken van deze percelen. 
Middeleeuwse sporen van een eventuele omgrachte site zijn niet aangetroffen. Ook de afwezigheid van verspitte middeleeuwse vondsten lijkt erop te wijzen dat dit deel van de stad pas vanaf de 18de/19de eeuw is in gebruik genomen.